بدون عنوان

چقدر غریب شده بلاگفا ، واقعا دلم سوخت وقتی اومدم وبگردی و دیدم اکثر وبلاگها چند سال از آخرین آپدیتشون  گذشته حتی همین  وبلاگ خودم آخرین  به روز رسانیش ۲ سال پیش بوده...   ولی وقتی ورقش زدم  و خاطراتمو خوندم کلی خوش گذشت و جالب بود برام بدون عنوان...

دوروزه که  دل از تلگرام کندم  و پا به پای ایلیا  دارم ورزش میکنم...  البته خب  بیشتر وقتا کم میارم پیشش ولی از چربیهای دور شکمم واقعا  خسته شدمممممممم. امیدوارم موفق شم...

دلم برای روزهایی که انرژی یا روحیه یا چیزی از این دست داشتم، تنگ شده.امشب، خسته‌تر و داغون‌تر از هر وقت دیگه‌ای‌ام...دلم تنگ شده. دلم تنگ شده واسه قبلنا...دلم تنگ شده واسه اینجا حتی... واسه نوشتنا و خوندنا... دلم تنگ شده واسه هر چیزی که بود و الان دیگه نیست...

 امروز روز پر هیجانی داشتیم همگی... ایلیا  بعد از یه هفته مریضی شدید و تب و لرز و بدون تمرین امتحان داد و  خب  پرهیجان ترین قسمتش  اینه که  طلا گرفت  و با امتیاز  خیلی خوب رفت رده ی بالاتر... چقدر  کیف کردیم وقتی تو هر حرکتی که انجام میداد مسئول مسابقه  راجع بهش  میپرسید از ما... حس خیلی خیلی خیلی خوبی داشتم و هنوزم دارم البته مربیش هم نقش خیلی مهمی داشت تو این موفقیتش.امیدوارم تو همه ی رده های  زندگی موفق  و سربلند باشه.

پرسیدم مگه قرار بود چی بشه

میگه باید بزرگ میشدم باید  اندازه ی میلاد بشم(میلاد برادرزاده م)

هر چی سعی کردم توجیهش کنم نشد

یه بار دیگه گفت شمع روشن کنیم فوت کرد گفت  حالا  باید 7 سالم میشد پس چرا نمیشههههههههههههههه!!!!!!!!!!!!!

 چقدر عجله واسه بزرگ شدن!!!دقیقا چیزی که من برعکسشو برا خودم میخوام کاش میشد و میتونستیم تو سن دلخواهمون زندگی کنیم